Ziekjes, de terugreis en hoe was het.
Al een paar dagen voel ik me niet helemaal lekker, beetje
rillerig, koud, warm, kortom een beetje griepig. Gisteren was dat zo erg dat ik
om 19.00 uur met een paar paracetamol in bed gekropen ben. Niet de laatste
avond zoals we het hadden gepland maar het was helaas niet anders. Erik is
overigens op zo'n momenten altijd mijn rots in de branding!!!
Het probleem van zo vroeg gaan slapen is dat je natuurlijk
vanaf een uur of 4 niet meer slaapt. Erik heeft me om een uur of 7 wat ijs uit
de ijsmachine gehaald zodat ik wat extra koud water kon drinken. Hij vond het
vreemd dat ik hem midden in de nacht niet had wakker gemaakt om ijs te halen,
die lieverd!
We hebben ontbeten en daarna waren we natuurlijk nog veel te
vroeg om naar de luchthaven te gaan. Ik heb nog wat op bed gelegen en naar CNN
gekeken en Erik heeft nog wat geïnternet. Uiteindelijk werden we toch onrustig
en na de koelbox en de niet geopende fles wijn aan de poetsvrouw te hebben
gegeven hebben we de koffers gesloten en gewogen, ze gingen dicht en leken niet
te zwaar.
De korte rit naar de luchthaven ging prima en ook het
afgeven van onze auto was in no time geregeld. Op de heenweg viel ons op dat de
shuttle bus van de luchthaven naar de huurauto's lang duurde. We dachten dat dit
door onze vermoeidheid kwam maar ook vandaag duurde dat lang. Geen probleem, we
hadden tijd genoeg.
Op de luchthaven hebben we wat gegeten, onze e-mail gecheckt
en gewoon gewacht. Atlanta heeft overigens een hele mooie luchthaven! De vlucht
van Atlanta naar Amsterdam ging prima. Dit voor mij vooral met behulp van een
fleecevest, 2 Delta dekens en een paar paracetamol. Ook de overstap in
Amsterdam ging goed en het vluchtje van 25 minuten van Amsterdam naar
Düsseldorf mag geen naam hebben!
Onze koffers rolden gelukkig voorspoedig van de band en
nadat ik gebeld had met de taxi haalde die ons binnen 10 minuten op. Wonder
boven wonder vonden we zonder problemen de juiste autoweg en om 10 uur waren we
eindelijk in Maastricht. We waren kapot! We zijn nog nooit zo moe geweest na
een reisdag. Na thuiskomst hebben we slechts de spullen uit de auto gehaald en
zijn gelijk gaan slapen om na anderhalf uur (door de wekker) helemaal groggy
wakker te worden!
Onze schoonzoon Dennis had heel lief de tafel gezellig
gedekt en broodjes en broodbeleg gehaald dus we konden gelijk aan de lunch. Op
de salontafel stond een gezellig herfststukje dat mijn zusje Marjo had
neergezet, heerlijk thuiskomen zo !
Daarna was het eindelijk tijd voor onze eerste ontmoeting
met ons nieuwe familielid Sterre, heerlijk om haar te bewonderen.
Nadat we beschuit met muisjes hadden gegeten en gezellig
hadden bijgekletst hebben we de kleinkinderen opgehaald bij mijn
"vervang-oppas", dank je wel voor het oppassen Vero!
Ik ben nog bij de huisarts geweest en heb antibiotica gekregen,
mijn ontsteking zal daardoor hopelijk snel voorbij zijn waardoor ik me beter ga
voelen. (Update van zondag: ik voel me gelukkig al een stuk beter).
De rest van de middag hebben we met de kleinkids
doorgebracht en samen met onze dochter Lara hebben we 's avonds gegeten. Om
20.30 uur gingen de oogleden dicht en zijn we gaan slapen.
We zijn nog nooit zo moe geweest na een reis naar de USA. Heel
vreemd. Andere jaren pakken we gelijk onze koffers uit, gaan nooit slapen, gaan
's middags gelijk naar AH voor de boodschappen etc. Dit jaar hebben we onze
koffers pas op zaterdag uitgepakt en opgeruimd.
Wellicht dat het aantal kilometers dat we gereden hebben, (4500
in 3 weken) hier debet aan, we weten het niet.
Het was een mooie reis waarbij we ontzettend veel hebben
gezien, gereden en gedaan. Zoals ieder jaar willen we wat hoogtepunten met
jullie delen (in willekeurige volgorde):
Amicalola State park met de extra rit en hike naar het begin
van de Appalachian Trail
Onze dagen met Vicky en Dan
De Swamp
tour in New Orleans
Het uitzicht van ons hotel in Florida
Providence Canyon State Park
Providence Canyon State Park
The Great Smoky Mountains.
We hebben genoten en hebben eigenlijk niet zo heel veel last
gehad van de regen. Er is eigenlijk niets dat we niet hebben gedaan vanwege het
weer. OK, wellicht zouden we naar downtown Charleston zijn gegaan maar dat
stond niet erg hoog op onze to-see-list. Gelukkig hebben we ervoor gekozen om
één dag eerder te vertrekken uit Charleston; na ons vertrek zagen we dagen
achter elkaar op TV hoe erg de overstromingen in dat gebied waren!
Zoals gezegd, het was een heerlijke reis. De natuur in het
grootste gedeelte van onze tour was mooi maar meer ook niet. Het spectaculaire
van het westen hebben we gemist maar misschien zijn we inmiddels ook wel erg
verwend na al onze reizen!
Of we nog eens naar dit gebied terug gaan? De meeste mensen
zijn ontzettend vriendelijk en er hangt een relaxt sfeertje. Toch denk ik het
niet, daarvoor zijn er gewoon te weinig bergen in the Deep South..............
Nogmaals bedankt voor alle leuke reacties op diverse
manieren.
Zoals altijd vinden wij het leuk om een verslag te maken als
herinnering aan onze reis.
Dat velen een beetje met ons meereizen en daar zelfs
van genieten maakt het extra leuk!
Thanks Y'all!
Groetjes,
Erik en Reny
Geen opmerkingen:
Een reactie posten